Definicja modelu

Definicja geometrii

Model obliczeniowy żelbetowej konstrukcji wsporczej [3527] stanowi ustrój ramowy oparty na ścianach zewnętrznych i fundamentach. Geometrię konstrukcji określają osie ciężkości poszczególnych elementów. Rozpiętość efektywna skrajnych przęseł (PN-EN 1992-1-1, wz.5.8):

leff = ln+a1

a1= min{0.5h ; 0.5t}= min{0.5*75cm ; 0.5*24cm} = 12.0cm

leff = 400+12= 412cm= 4.12m

Procedura (Soldis PROJEKTANT 2016)

Definicja geometrii

  • Z paska głównego wybierz Modelowanie > Elementy > Pojedynczy element prętowy.

  • W wierszu poleceń (Pierwszy punkt) u dołu ekranu wpisz 0,0 i zatwierdź Enter.
  • Podaj współrzędne drugiego końca: 16.0,0 i zatwierdź Enter i Esc.
  • Kliknij LPM w zdefiniowany pręt i z paska narzędzi wybierz Podziel pręt.Podziel_pręt
    • W oknie Podziel pręt określ Typ podziału > Podział równomierny i Ilość elementów > 4.
    • Zatwierdź zmianę Ok.
  • Kliknij LPM w węzeł 0 (skrajny lewy) i z paska narzędzi wybierz Przesuń węzły.Przesun_wezel
    • Przy krzyżu kursora pojawi się polecenie Pierwszy punkt, kliknij w dowolne miejsce obszaru kreślenia.
    • Przesuń kursor poziomo w lewo w celu uaktywnienia śledzenia kątowego i wpisz długość 0.12.0.12 dlugosc
    • Czynność powtórz dla węzła 1 (skrajny prawy) przesuwając go w prawo o tą samą wartość (0.12m).
  • Z paska głównego wybierz Modelowanie > Elementy > Pojedynczy element prętowy.
    • Wskaż pierwszy punkt klikając LPM w węzeł 2 (przedskrajny lewy).
    • Przesuń kursor w dół w celu uaktywnienia śledzenia kątowego i wpisz długość 2.76.
  • Zaznacz zdefiniowany pręt klikając w niego LPM i z paska narzędzi wybierz Kopiuj pręty.kopiuj_prety
    • Wskaż pierwszy punkt klikając LPM w węzeł 2.
    • Wskaż punkty wstawienia kopiowanego elementu, klikając kolejno w węzły 3 i 4 (po najechaniu kursorem na węzeł powinien pojawić się wokół niego czerwony okrąg).Kopiowanie
    • Zakończ kopiowanie klawiszem Esc.
  • W celu weryfikacji wymiarów z paska głównego wybierz Narzędzia > Wymiary > Dodaj podstawowe.rama_geometria
Przejdź na początek strony

Definicja podpór

Sposób oparcia ramy na ścianach zewnętrznych nie gwarantuje wystarczającej sztywności obrotowej, nie blokuje również przesuwu poziomego. Podpory skrajne zdefiniowano więc jako przegubowe przesuwne. Przyjęto, że parametry gruntu i wymiary fundamentów pozwalają na zdefiniowanie dolnych węzłów ramy jako sztywnych (utwierdzenie). Ze względu na głębokość posadowienia fundamentów, podpory punktowe usytuowano na wysokości łączenia słupów z fundamentami. KOMENTARZ

Procedura (Soldis PROJEKTANT 2016)

Definicja podpór

  • Kliknij LPM w węzeł 0 i 1 i z paska narzędzi wybierz Dodaj podporę.Dodaj_podpore
    • W oknie Podpory wybierz Zamień na przegubowe przesuwne i zatwierdź definicję klikając Ok.
  • Kliknij LPM w węzły 5, 6, 7 (podstawy słupów) i z paska narzędzi wybierz Dodaj podporę.
    • W oknie Podpory wybierz Zamień na utwierdzenie i zatwierdź definicję klikając Ok.Utwierdzenie
Przejdź na początek strony

Definicja profilu

Model obliczeniowy konstrukcji wsporczej należy uzupełnić o cechy geometryczne i materiałowe podciągu i słupów. W programie Soldis PROJEKTANT profil stanowi złożenie definicji przekroju materiału, które dobierane są dla elementu z gotowych bibliotek/katalogów lub tworzone indywidualnie. Dla modelu podciągu zdefiniowano teowy profil z betonu klasy C20/25. Dla modelu słupów zdefiniowano profil prostokątny 30×30[cm] z betonu klasy C20/25.

Określenie efektywnej szerokości półki belki teowej.

Szerokości efektywne na kolejnych odcinkach podciągu:

beff,i = 0.2bi + 0.1l0 < min{0.2l0 ; bi}

Odcinek (1) – przęsło skrajne:

l0 = 0.85×412= 350[cm]

beff,(1) = 0.2×218 + 0.1×350= 78.6[cm] > min{0.2×350 ; 218}= 70.0[cm]  → beff,(1) =70.0cm

Odcinek (2) – podpora przedskrajna:

l0 = 0.15x(412+400)= 122[cm]

beff,(2) = 0.2×218 + 0.1×122= 55.8[cm] > min{0.2×122 ; 218}= 24.4cm  → beff,(2) =24.0cm

Odcinek (3) – przęsło wewnętrzne:

l0 = 0.70×400= 280[cm]

beff,(3) = 0.2×218 + 0.1×280= 71.6[cm] > min{0.2×280 ; 218}= 56.0cm  → beff,(3) =56.0cm

Odcinek (4) – podpora wewnętrzna:

l0 = 0.15x(400+400)= 120[cm]

beff,(4) = 0.2×35 + 0.1×120= 19.0[cm] < min{0.2×120 ; 218}= 24.0cm  → beff,(4) =19.0cm

Zgodnie z pkt.5.3.2.1(4) EC-2 przyjęto stałą szerokość półki wzdłuż całej rozpiętości belki → beff,(i) =20.0cm

beff = ∑beff,i + bw 

beff = 2×20 + 30= 70.0cm

Rys.1. Przekrój podciągu w modelu obliczeniowymprzekroj_rama

Procedura (Soldis PROJEKTANT 2016)

Definicja profilu

  • W zakładce Profile, z lewej strony ekranu, wybierz Utwórz nowy profil.Utworz_nowy_profil
    • Pojawi się okno Edytor profili, w którym aktualny będzie nowo definiowany profil.
    • Widoczny w środku okna domyślnie utworzony przekrój zaznacz klawiszem LPM i usuń klawiszem Delete.
  • Zdefiniuj profil (materiał, przekrój, nazwa) podciągu:
    • Z górnego paska wybierz Profil > Dodaj profil, otworzy się okno Tworzenie profilu.
    • W okienku Materiał rozwiń katalogi Standardowe > Beton i wybierz C20/25.
    • W okienku Profil rozwiń katalogi Definiowane > Teownik.
    • Ustal wymiary przekroju zgodnie z rysunkiem poniżej i zamknij okno klikając Ok.def_przekroju
    • Obróć zdefiniowany profil: Pozycja > Kąt [st] > 180.kat_180
    • W okienku Menedżer profilu z wybierz Profil nr X klikając w nazwę LPM (podświetli się na niebiesko).
    • Kliknij powtórnie LPM w podświetloną nazwę, podaj nową: Podciąg i zatwierdź Enter.
  • Zdefiniuj profil słupa:
    • Pozostając w oknie Edytor profili wybierz Projekt > Nowy profil.
    • W oknie Wybór materiału rozwiń katalogi Standardowe > Beton, wybierz C20/25 i zatwierdź Ok.
    • Wybierz Profil > Dodaj profil.
    • W okienku Profil rozwiń katalogi Definiowane > Prostokąt.
    • Ustal wymiary przekroju H [mm]: > 300 i S [mm]: > 300 i zatwierdź Ok.
    • Nadaj profilowi nazwę Słup.
  • Wybierz Zamknij edytor.

 Przypisanie profili do konstrukcji

  • Zaznacz wszystkie pręty poziome:
    • Kliknij LPM w obszar kreślenia nad węzłem 0.
    • Rozwiń w prawo pomarańczowy obszar zaznaczenia obejmując w całości pręty 0-3 i kliknij LPM.pomaranczowy
    • Z paska narzędzi wybierz Zmień profil.Narzprofil
    • W oknie Menadżer profili wybierz profil Podciąg i Ok.
  • Zaznacz wszystkie pręty pionowe:
    • Rozwiń w lewo niebieski obszar zaznaczenia obejmujący pręty 6-4, zaczynając z punktu po prawej stronie pręta 6.niebieski
    • Z paska narzędzi wybierz Zmień profil, wybierz Słup i Ok.

Przejdź na początek strony

Definicja obciążeń

Zadano obciążenia liniowe od ciężaru własnego, obciążeń stałych (ściana nośna oparta bezpośrednio na podciągu, płyta stropowa + warstwy wykończeniowe) i od obciążenia użytkowego (w tym od ścian działowych). Ciężar podciągu należy zdefiniować ręcznie, uwzględniając jedynie część pod płytą. Ze względu na dwukierunkową pracę płyty stropowej w obszarze ścian szczytowych, rozkład obciążeń na ściany nośne i podciąg ma charakter kopertowy. Przyjęto, że obciążenie wzrasta od zera do wartości domyślnej na odcinku równemu połowie skrajnego przęsła.

Budynek ma 3 kondygnacje nadziemne, dlatego zwiększono zebrane obciążenia trzykrotnie. Podciąg stanowi środkową podporę dwuprzęsłowego stropu, obciążenia powierzchniowe zwiększono zatem o jedną czwartą (x1.25).

Założono, że obciążenie użytkowe jest rozłożone na każdym przęśle stropu, na wszystkich kondygnacjach. Zgodnie z PN-EN 1991-1-1 p.6.2.2(2) uwzględniono jednak redukcję obciążenia ze względu na liczbę kondygnacji budynku (0.9q).

Zebranie obciążeń zestawiono w Tab.1. w [3527].

Procedura (Soldis PROJEKTANT 2016)

Ciężar własny

Ciężar własny jest automatycznie uwzględniany przez program na podstawie zdefiniowanego profilu elementu. Definiując uwzględnianie/pominięcie ciężaru własnego grupa obciążeń „Ciężar własny” nie musi być aktualna ani aktywna.

  • Zaznacz wszystkie pręty poziome 0-3.
    • Z paska narzędzi wybierz Edytuj cechy elementu.edytuj_cechy
    • Wybierz Ciężar własny > Pomiń i Ok.
  • W oknie Obciążenia z lewej strony wskaż grupę 1:Ciężar własny i kliknij Ustal aktualną.
  • [a] Ponownie zaznacz pręty 0-3.
    • Z paska głównego wybierz Modelowanie > Obciążenie > Równomiernie rozłożone wzdłuż osi x.obc
    • W opcji Wartość [kN/m] A: i B: wpisz 4.13 i zatwierdź definicję obciążenia Ok.

Obciążenie stałe

  • W oknie Obciążenia z lewej strony wskaż grupę 2:Obciążenia stałe i kliknij Ustal aktualną.
  • Powtórz dwukrotnie procedurę [a] definiując obciążenie o wartości 10.9[kNm] (ciężar ścian nośnych) i 112.6[kNm] (ciężar stropu).
  • [b] Kliknij LPM w obciążenie od stropu na pręcie 0 i z paska narzędzi wybierz Edycja obciążenia.
    • W opcji Położenie zmień wartość x1/L [-]: na 0.5 i zatwierdź zmianę Ok.
      • Obciążenie rozłożone jest tylko na prawej połowie przęsła.
    • Zaznacz je ponownie i z paska narzędzi wybierz Kopiuj obciążenie.
    • Wskaż pręt 0 i w oknie Zaznacz wybierz Zastosuj. Otworzy się okno edycji skopiowanego obciążenia.
    • W opcji Wartość [kN/m] A: wpisz 0.0.
    • W opcji Położenie zmień wartość x1/L [-]: na 0.0 i x2/L [-]: na 0.5 i zatwierdź zmianę Ok.
      • Obciążenie na lewej połowie przęsła wzrasta od zera do wartości docelowej.
  • Analogicznie do procedury [b] zmodyfikuj obciążenie na pręcie 3.obc_stale

Obciążenie użytkowe

  • Z paska głównego wybierz Modelowanie > Obciążenie > Kalkulator obciążeń.
    • PPM w Obciążenia użytkowe i wybierz Dodaj > Pojedyncze > Obciążenie użytkowe (PN-EN 1991-1-1).dodaj_obc_uzytk
    • Zdefiniuj parametry obciążenia zgodnie z rysunkiem.
  • W oknie Obciążenia z lewej strony wskaż grupę 9:Obciążenie użytkowe 1 i kliknij Ustal aktualną.
  • Korzystając z instrukcji podanych w Obciążenie stałe (obciążenie zanikające na skrajnych przęsłach) zdefiniuj obciążenie użytkowe, w inny sposób ustalając jego wartość:
    • W opcji Wartość [kN/m] wybierz >Pobierz z zestawienia< i wskaż Użytkowe-stropy (2_red).
    • Podaj wartość mnożnika obciążenia 3.75.pobierz_obc_uzyt
Przejdź na początek strony

Załączniki do pobrania

Plik Opis Wielkość pliku Pobrania
sdi budynek_wielorodzinny 865 KB 248