Żebro

Charakterystyka elementu

Wieloprzęsłowa belka o przekroju rurowym (wstępnie przyjęto profile RP) ze stali S235 złożona z elementów o długości 4.2m i 6.3m. Oparcie na wsporniku za pomocą przyspawanego ukośnego żebra gr. 10mm. (Rys.2.).


ŻEBRA
Rys.1.
 Rozmieszczenie żeber na rzucie zadaszenia


Połączenie żebraRys.2. Detal oparcia żebra

Schemat statyczny

Geometria: Przyjęto model dwu- i trzyprzęsłowej belki podpartej w miejscach połączenia z wspornikami (geometryczny środek górnej półki wiązara). W celu wyrównania obciążeń na wsporniki, skrajne żebra w osiach 4 i 2 mają schemat trzyprzęsłowy, a pozostałe dwuprzęsłowy (Rys.4.)

Podparcie: Podparcie żebra, jako elementu belkowego, realizowane jest przez podpory punktowe (połączenie żeber z wspornikami). W modelu numerycznym podpory mogą być zdefiniowane tylko w węzłach. Przyjęte rozwiązanie konstrukcyjne podpór pośrednich (Rys.2) umożliwia pewien ich przesuw (np. pod wpływem temperatury), dlatego zamodelowano je jako przesuwne. Skrajnym podporom zablokowano możliwość przesuwu, w celu zachowania geometrycznej niezmienności układu (płatew połączona na 2 śruby).

Przekrój: Przekrój poprzeczny żebra zdefiniowano jako przechylony o 3º w stosunku do osi Y,Z globalnego układu współrzędnych (GUW). Obciążenia w programie Soldis PROJEKTANT działają zgodnie z osiami GUW, natomiast obciążenie wiatrem definiuje się jako działające po kierunku Z, układu lokalnego (profilu). Pominięto jednak korektę jego wartości, ze względu na pomijalną różnicę (1/cos(3º)=1.001) wynikającą z małego pochylenia żebra.

Obciążenie: Wszystkie obciążenia modelowane są jako równomiernie rozłożone przyłożone bezpośrednio do osi elementu – kierunek działania przechodzi przez środek ścinania przekroju.

schemat statyczny zebro Rys.3. Schematy statyczne żeber.

ŻEBRA-schematyRys.4. Schemat ułożenia żeber.

CLOSE
CLOSE