Charakterystyka elementu
Wolnopodparta kratownica, której pasy są utworzone przez pasy górne wiązarów kratowych, a słupki przez płatwie. Krzyżulce wykonane z prętów okrągłych ø20, wstępnie naciągniętych. Skratowanie tężnika typu X. Pręty łączone z konstrukcją główną za pośrednictwem spawanych do spodu płatwi blach. Połączenie skratowania z blachami na pojedyncze śruby M20. Skratowanie usytuowane są w polach skrajnych dachu.
Rys.1. Rozmieszczenie stężeń na rzucie dachu |
Rys.2. Detal połączenia stężenia z płatwią |
Schemat statyczny
Geometria: Przyjęto model prostokątnej kratownicy o skratowaniu typu X. Założono, że pręty ściskane ulegają sprężystemu wyboczeniu i zostają wyłączone z przenoszenia obciążeń.
Podparcie: Podparcie stężenia realizowane jest przez podpory punktowe. Przyjęto ich lokalizację w miejscu oparcia wiązara na ścianach podłużnych hali, które przejmują obciążenia od tężnika. Uwzględniając konstrukcję połączenia, przyjęto przegubowe podparcie stężenia.
Obciążenie: W analizie stężeń zapewniających stateczność boczną dźwigarom kratowym należy uwzględnić imperfekcje geometryczne stężanych pasów górnych. Przelicza się je na równoważne obciążenie ciągłe, przyłożone równomiernie na całej długości tężnika. Dodatkowo uwzględnia się obciążenie od wiatru działającego na ścianę szczytową, które jest przenoszone na płatwie za pośrednictwem słupków ściany szczytowej. Obciążenie to modeluje się w postaci sił skupionych przyłożonych w węzłach pasa górnego stężenia.
Rys.3. Schemat statyczny stężenia
