Definicja geometrii
Metody
Zgodnie z przyjętym modelem obliczeniowym [2734] wiązar kratowy stanowi ustrój złożony z prętów prostych. Geometrię modelu stanowią osie elementów (zbiory środków ciężkości wszystkich przekrojów). Niezbędnym uzupełnieniem schematu statycznego elementu jest definicja przegubów w węzłach słupków i krzyżulców (definicja charakteru pracy tych elementów).
Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)
Definicja geometrii
- [a] Z paska głównego wybierz Modelowanie > Elementy > Rysuj Pręty.
- W wierszu Pierwszy punkt u dołu ekranu wpisz 0,0 i zatwierdź Enter.
- Podaj kolejne współrzędne (Drugi punkt): 9.96,0 ; 4.98,2.0 ; 0,0, każdorazowo zatwierdzając je Enter.
- [b] Powtórz czynność [a], kliknij LPM w węzeł w górnym wierzchołku trójkąta. Poprowadź pionowy pręt do podstawy trójkąta, gdy kursor znajdzie się w czerwonym prostokącie kliknij LPM. Alternatywnie, podaj długość pionowo skierowanego odcinka równą 2.0.
- [c] Następnie kliknij LPM na lewy,ukośny pręt i z paska narzędzi wybierz Podziel pręt.
- W oknie dialogowym zaznacz Podział równomierny i wpisz 3 w Ilość elementów.
- Po zatwierdzeniu, na pręcie pojawią się 2 nowe węzły dzielące go na 3 równe części.
- [d] Zgodnie z czynnością [b] poprowadź pionowy pręt łączący nowy, prawy węzeł (4) z podstawą trójkąta.
- [e] Narysuj dwa pręty skratowania, żeby uzyskać geometrię jak poniżej:
- Powtórz czynności [c-e] w celu utworzenia prawej połowy wiązara.
Definicja przegubów
- Zaznacz wszystkie pręty skratowania, klikając w nie LPM.
- Kliknij PPM i wybierz Edytuj.
- W panelu Przeguby zaznacz ostatnią opcję i zaakceptuj zmianę Ok.
Definicja podpór
Metody
Podparcie wiązara punktowe (oparcie na wieńcu poprzez kotwy). Węzły podporowe kratownicy mają swobodę obrotu w płaszczyźnie wiązara. Podatność oparcia nie wpływa na statykę układu statycznie wyznaczalnego.
Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)
Definicja podpór
- Kliknij LPM węzeł 1 (lewy):
- Z małego paska narzędzi wybierz Dodaj podporę.
- W oknie Podpory wybierz Zamień na przegubowe nieprzesuwne i zatwierdź Ok.
- Kliknij LPM węzeł 2 (prawy):
- Z małego paska narzędzi wybierz Dodaj podporę.
- W oknie Podpory wybierz Zamień na przegubowe przesuwne i zatwierdź Ok.
- Z małego paska narzędzi wybierz Dodaj podporę.
Definicja profilu
Metody
Model wiązara dachowego potrzebuje być uzupełniony o parametry geometryczne i wytrzymałościowe poszczególnych elementów. W programie Soldis PROJEKTANT prętom przypisuje się profil będący złożeniem definicji przekroju i materiału danego pręta. Przekroje oraz materiały dobiera się z gotowych bibliotek/katalogów, bądź tworzy się je samodzielnie. Dla wiązara dachowego należy stworzyć 3 profile z drewna C35: 250×50[mm] na pas górny, 150×50[mm] na skratowanie, 250×50[mm] na pas dolny. Ze względu na technikę łączenia elementów (płytka kolczasta), ważne jest przyjęcie jednej szerokości dla wszystkich przekrojów. Sprawdzenie poprawności doboru profili i ew. korektę przedstawiono w [2956].
Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)
Definicja profili
- W zakładce Profile, z lewej strony ekranu, wybierz Utwórz nowy profil.
- Pojawi się okno Edytor profili, w którym aktualny będzie nowo definiowany profil.
- Widoczny w środku okna domyślnie wybrany przekrój zaznacz klawiszem LPM i usuń klawiszem Delete.
- [a] Zdefiniuj materiał podstawowy i przekrój.
- Z górnego paska wybierz Profil > Materiał podstawowy.
- Rozwiń katalogi Standardowe, Drewno, następnie wybierz C 35 i Ok.
- Z górnego paska wybierz Profil > Dodaj profil.
- Rozwiń katalogi Definiowane, Prostokąt, w tabeli z prawej strony określ H [mm] 250 i S [mm] 50.
- Zakończ definicję klikając Ok.
- [b] Nazwij zdefiniowany profil.
- W oknie Menedżer profilu z lewej strony, wybierz Profil nr 1 klikając w nazwę LPM (podświetli się na niebiesko).
- Kliknij powtórnie LPM w podświetloną nazwę i podaj nową: Pas górny.
- Powtórz czynność [a] i [b] dla pozostałych profili (skratowanie i pas dolny).
Przypisanie profilu do konstrukcji
- [c] Zaznacz wszystkie pręty pasa górnego klikając w nie LPM.
- Z paska narzędzi wybierz Zmień profil.
- W oknie Menadżer profili wybierz profil Pas górny i Ok.
- Z paska narzędzi wybierz Zmień profil.
- Zgodnie z czynnością [c] przypisz odpowiedni profil prętom skratowania i pasa dolnego.
Definicja obciążeń
Metody
Modeluje się wiązar wewnętrzny, zbierający obciążenia stałe i klimatyczne z połowy rozpiętości, z dwóch stron. Obciążenie na wiązar przekazywane jest poprzez kontrłaty ułożone równolegle na , dlatego modeluje się je jako liniowe, równomiernie rozłożone wzdłuż pręta. Pas dolny wiązara stanowi konstrukcję wsporczą stropu ostatniej kondygnacji – odpowiednie warstwy modeluje się jako obciążenie liniowe.
Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)
Ciężar własny
Ciężar własny jest automatycznie uwzględniany przez program, na podstawie zdefiniowanego profilu elementu.
- Z paska głównego wybierz zakładkę Modelowanie.
- W oknie Zaznacz wybierz Wszystkie, Zastosuj i Uwzględniaj.
Definiując uwzględnianie ciężaru własnego grupa obciążeń „Ciężar własny” nie musi być aktualna, ani aktywna
Obciążenie liniowe
- W oknie Obciążenia z lewej strony wskaż grupę 2:Obciążenia stałe i kliknij Ustal aktualną.
- Z paska głównego wybierz zakładkę Modelowanie.
- W panelu Obciążenie wybierz Równomiernie rozłożone wzdłuż pręta.
- Wskaż LPM wszystkie pręty pasa górnego i wybierz Zastosuj.
- Wartość kN/m > Pobierz z zestawienia
- Wybierz obciążenie Ciężar pokrycia dachowego i OK.
KOMENTARZ (1): Należy zdefiniować obciążenia liniowe zwracając uwagę na sposób rozłożenia obciążenia:
- Obciążenia stałe – Równomiernie rozłożone wzdłuż pręta.
- Obciążenie śniegiem – Równomiernie rozłożone wzdłuż osi X.
- Obciążenie wiatrem – Równomiernie rozłożone wzdłuż pręta i Kąt pochylenia > Prostopadle do pręta (i ewentualnie dodatkowo Odwróć)
KOMENTARZ (2): W przypadku obciążenia wiatrem, przeanalizowano 5 schematów (Kombinacja z pozostałymi obciążeniami) i ustalono dwa najbardziej niekorzystne (ssanie i parcie). Dla większej przejrzystości dokumentu i modelu ograniczono się do definicji dwóch, najbardziej niekorzystnych przypadków obciążenia:
- Schemat I – parcie wiatru na połać nawietrzną, zerowe ciśnienie na połaci zawietrznej (wiatr z prawej i wiatr z lewej).
- Schemat V – ssanie wiatru na obu połaciach (pole H, wiatr z przodu).
Załączniki do pobrania
| Plik | Opis | Wielkość pliku | Pobrania |
|---|---|---|---|
budynek_wielorodzinny
|
865 KB | 430 |
