Wymiarowanie

Opis problemu

Wymiarowanie wieloprzęsłowej płatwi w modelu numerycznym (sprawdzenie SGN, SGU i dobranie przekroju).

Metody

Wymiarowanie płatwi, jako elementu stalowego, belkowego, należy przeprowadzić zgodnie z EN-1993-1. Warunki nośności powinny być spełnione w każdym przekroju, dla każdej kombinacji obciążeń.

SGN: Płatew jest elementem dwukierunkowo zginanym, a skrajne przęsła są dodatkowo poddane siłom osiowym. Współczynniki długości wyboczeniowej względem obu osi można przyjąć równe 1.0. Moment krytyczny przekroju można sprawdzić wg polskiej normy, lub europejskiej prenormy ENV 1993-1-1:1992. Założono, że punkt przyłożenia obciążeń zlokalizowany jest centralnie u góry przekroju (miejsce łączenia z blachą pokrycia).

SGU: Ugięcie całkowite płatwi powinno być nie większe niż L/200 (L – rozpiętość przęsła).

Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)

Reguły wymiarowania

• Z paska głównego wybierz zakładkę Analiza.
• W panelu Analiza wybierz Wymiarowanie.
• W panelu Narzędzia wymiarowania wybierz tryb Obwiednia.

Tryby generowania kombinacji określają ilość i rodzaj kombinacji branych pod uwagę podczas analizy konstrukcji. Po dokładny opis wybierz: Informacje o trybach generowania kombinacji)

• W panelu Narzędzia wymiarowania wybierz Przypisz regułę.
• Wybierz Element stalowy wg. EN-1993-1-1:2005+AC:2006, w oknie Zaznacz wybierz Wszystkie, Zastosuj.

Parametry wymiarowania

• W nowym oknie, wybierz ikonę Parametry elementu.
  • Efekt szerokiego pasa: brak – efekt nie wystąpi.
  • Współczynniki interakcji zginania i ściskania: wybierz Metoda 2 – metoda zalecana w załączniku krajowym.
  • Ograniczenie przemieszczeń: w kolumnie max u/L zamień wartość L/350 na L/200.
  • Opcje połączenia: bez zmian – nie ma istotnego wpływu.
  • Warunki konstrukcyjne: wpisz 250 – ograniczenie smukłości elementów ściskanych.
  • Żebra usztywniające: brak

• Z paska ikon wybierz Długość wyboczeniowa.
  • Długość wyboczeniowa: sposób wyznaczania wg.ENV 1993-1-1:1992.
  • Zamocowanie w płaszczyźnie układu: wybierz ENV 1993-1-1:1992.
  • Zamocowanie prostopadle do płaszczyzny układu: wybierz Automatycznie.
  • Układ o węzłach: wybierz nieprzesuwnych.
  • Długość elementu: wybierz Według schematu.

Należy zwrócić uwagę, że współczynniki długości wyboczeniowej ustalane są w układzie głównym (y,z), nie lokalnym (y’,z’ – układ przekroju; patrz: Rys.4 w 33). Wykonując obliczenia program uwzględnia jednak pochylenie przekroju. W przypadku małego pochylenia, nie ma to istotnego wpływu na wynik.

• Z paska ikon wybierz Zwichrzenie.
  • Sposób wyznaczenia: wybierz ENV 1993-1-1:1992.
  • Sposób definiowania: wybierz według tabeli.
  • W tabeli wybierz Obciążenie równomiernie rozłożone (pierwszy wiersz).
  • Sposób przyłożenia obciążenia wybierz pierwszą opcję i zatwierdź Ok.
    Przejdź na początek strony

Warunki nośności, dobór przekroju

Z rozwijanej listy u góry okna można wybrać warunek projektowy. Na schemacie belki w charakterystycznych punktach wyświetlane jest procentowe wykorzystanie konstrukcji.

• Wybierz warunek Wszystkie warunki projektowe. W tej sytuacji wyniki w punktach określane są dla decydującego warunku projektowego.
• Dla przekroju IPE 200 wytężenie ze względu na zginanie wynosi aż 95%, oraz przekroczony jest warunek smukłości elementu ściskanego.
• W zakładce Przekrój, z rozwijanej listy Zamień na: wybierz IPE 220.
• Po stwierdzeniu, że wszystkie warunki projektowe są spełnione zatwierdź zmianę przekroju przez Ok.
  
• Schemat konstrukcji ma przypisaną regułę wymiarowania i stopień wykorzystania 71% (zginanie).
  W celu ostatecznej weryfikacji przekroju wybierz tryb generowania kombinacji Wszystkie kombinacje i kliknij Przelicz. Przy tym trybie obliczenia potrwają chwilę dłużej niż przy trybie Obwiednia.

Załączniki do pobrania

Plik	Opis	Wielkość pliku	Pobrania
hala_stalowa_2d		974 KB	755