Definicja modelu

Definicja geometrii

Metody

Zgodnie z przyjętym modelem obliczeniowym [2734] wiązar kratowy stanowi ustrój złożony z prętów prostych. Geometrię modelu stanowią osie elementów (zbiory środków ciężkości wszystkich przekrojów). Niezbędnym uzupełnieniem schematu statycznego elementu jest definicja przegubów w węzłach słupków i krzyżulców (definicja charakteru pracy tych elementów).

Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)

Definicja geometrii

  • [a] Z paska głównego wybierz Modelowanie > Elementy > Rysuj Pręty.1-1
  • W wierszu Pierwszy punkt u dołu ekranu wpisz 0,0 i zatwierdź Enter.
  • Podaj kolejne współrzędne (Drugi punkt): 9.96,0 ; 4.98,2.0 ; 0,0, każdorazowo zatwierdzając je Enter.
  • [b] Powtórz czynność [a], kliknij LPM w węzeł w górnym wierzchołku trójkąta. Poprowadź pionowy pręt do podstawy trójkąta, gdy kursor znajdzie się w czerwonym prostokącie kliknij LPM. Alternatywnie, podaj długość pionowo skierowanego odcinka równą 2.0.wys wiazara
  • [c] Następnie kliknij LPM na lewy,ukośny pręt i z paska narzędzi wybierz Podziel pręt.
    2-3-1
    • W oknie dialogowym zaznacz Podział równomierny i wpisz 3 w Ilość elementów.
    • Po zatwierdzeniu, na pręcie pojawią się 2 nowe węzły dzielące go na 3 równe części.
  • [d] Zgodnie z czynnością [b] poprowadź pionowy pręt łączący nowy, prawy węzeł (4) z podstawą trójkąta.
  • [e] Narysuj dwa pręty skratowania, żeby uzyskać geometrię jak poniżej:
  • Powtórz czynności [c-e] w celu utworzenia prawej połowy wiązara.półwiązara

Definicja przegubów

  • Zaznacz wszystkie pręty skratowania, klikając w nie LPM.
  • Kliknij PPM i wybierz Edytuj.
  • W panelu Przeguby zaznacz ostatnią opcję i zaakceptuj zmianę Ok.przegubowy pret
Przejdź na początek strony

Definicja podpór

Metody

Podparcie wiązara punktowe (oparcie na wieńcu poprzez kotwy). Węzły podporowe kratownicy mają swobodę obrotu w płaszczyźnie wiązara. Podatność oparcia nie wpływa na statykę układu statycznie wyznaczalnego.

Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)

Definicja podpór

  • Kliknij LPM węzeł 1 (lewy):
    • Z małego paska narzędzi wybierz Dodaj podporę.
    • W oknie Podpory wybierz Zamień na przegubowe nieprzesuwne i zatwierdź Ok.
  • Kliknij LPM węzeł 2 (prawy):
    • Z małego paska narzędzi wybierz Dodaj podporę.dodajpodporewiazar
    • W oknie Podpory wybierz Zamień na przegubowe przesuwne i zatwierdź Ok.przesuwna
Przejdź na początek strony

Definicja profilu

Metody

Model wiązara dachowego potrzebuje być uzupełniony o parametry geometryczne i wytrzymałościowe poszczególnych elementów. W programie Soldis PROJEKTANT prętom przypisuje się profil będący złożeniem definicji przekroju i materiału danego pręta. Przekroje oraz materiały dobiera się z gotowych bibliotek/katalogów, bądź tworzy się je samodzielnie. Dla wiązara dachowego należy stworzyć 3 profile z drewna C35: 250×50[mm] na pas górny, 150×50[mm] na skratowanie, 250×50[mm] na pas dolny. Ze względu na technikę łączenia elementów (płytka kolczasta), ważne jest przyjęcie jednej szerokości dla wszystkich przekrojów. Sprawdzenie poprawności doboru profili i ew. korektę przedstawiono w [2956].

Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)

Definicja profili

  • W zakładce Profile, z lewej strony ekranu, wybierz Utwórz nowy profil.
  • Pojawi się okno Edytor profili, w którym aktualny będzie nowo definiowany profil.
  • Widoczny w środku okna domyślnie wybrany przekrój zaznacz klawiszem LPM i usuń klawiszem Delete.
  • [a] Zdefiniuj materiał podstawowy i przekrój.
    • Z górnego paska wybierz Profil > Materiał podstawowy.
    • Rozwiń katalogi Standardowe, Drewno, następnie wybierz  C 35 i Ok.
    • Z górnego paska wybierz Profil > Dodaj profil.
    • Rozwiń katalogi Definiowane, Prostokąt, w tabeli z prawej strony określ H [mm] 250 i S [mm] 50.
    • Zakończ definicję klikając Ok.
  • [b] Nazwij zdefiniowany profil.
    • W oknie Menedżer profilu z lewej strony, wybierz Profil nr 1 klikając w nazwę LPM (podświetli się na niebiesko).
    • Kliknij powtórnie LPM w podświetloną nazwę i podaj nową: Pas górny.
  • Powtórz czynność [a] i [b] dla pozostałych profili (skratowanie i pas dolny).

Przypisanie profilu do konstrukcji

  • [c] Zaznacz wszystkie pręty pasa górnego klikając w nie LPM.
    • Z paska narzędzi wybierz Zmień profil.Narzprofil
    • W oknie Menadżer profili wybierz profil Pas górny i Ok.
  • Zgodnie z czynnością [c] przypisz odpowiedni profil prętom skratowania i pasa dolnego.
Przejdź na początek strony

Definicja obciążeń

Metody

Modeluje się wiązar wewnętrzny, zbierający obciążenia stałe i klimatyczne z połowy rozpiętości, z dwóch stron. Obciążenie na wiązar przekazywane jest poprzez kontrłaty ułożone równolegle na pasie górnym, dlatego modeluje się je jako liniowe, równomiernie rozłożone wzdłuż pręta. Pas dolny wiązara stanowi konstrukcję wsporczą stropu ostatniej kondygnacji – odpowiednie warstwy modeluje się jako obciążenie liniowe.

Procedura (Soldis PROJEKTANT v8.5)

Ciężar własny

Ciężar własny jest automatycznie uwzględniany przez program, na podstawie zdefiniowanego profilu elementu.

  • Z paska głównego wybierz zakładkę Modelowanie.

  • W oknie Zaznacz wybierz Wszystkie, Zastosuj i Uwzględniaj.

Definiując uwzględnianie ciężaru własnego grupa obciążeń „Ciężar własny” nie musi być aktualna, ani aktywna

Obciążenie liniowe

  • W oknie Obciążenia z lewej strony wskaż grupę 2:Obciążenia stałe i kliknij Ustal aktualną.
  • Z paska głównego wybierz zakładkę Modelowanie.
  • W panelu Obciążenie wybierz Równomiernie rozłożone wzdłuż pręta.
  • Wskaż LPM wszystkie pręty pasa górnego i wybierz Zastosuj.
  • Wartość kN/m > Pobierz z zestawienia
  • Wybierz obciążenie Ciężar pokrycia dachowego i OK.

KOMENTARZ (1): Należy zdefiniować obciążenia liniowe zwracając uwagę na sposób rozłożenia obciążenia:

  • Obciążenia stałe – Równomiernie rozłożone wzdłuż pręta.równomiernie wzdłuż pręta
  • Obciążenie śniegiem – Równomiernie rozłożone wzdłuż osi X.równomiernie wzdłuż x
  • Obciążenie wiatrem – Równomiernie rozłożone wzdłuż pręta i Kąt pochylenia > Prostopadle do pręta (i ewentualnie dodatkowo Odwróć)odwróc

KOMENTARZ (2): W przypadku obciążenia wiatrem, przeanalizowano 5 schematów (Kombinacja z pozostałymi obciążeniami) i ustalono dwa najbardziej niekorzystne (ssanie i parcie). Dla większej przejrzystości dokumentu i modelu ograniczono się do definicji dwóch, najbardziej niekorzystnych przypadków obciążenia:

  • Schemat I – parcie wiatru na połać nawietrzną, zerowe ciśnienie na połaci zawietrznej (wiatr z prawej i wiatr z lewej).
  • Schemat V – ssanie wiatru na obu połaciach (pole H, wiatr z przodu).

Załączniki do pobrania

Plik Opis Wielkość pliku Pobrania
sdi budynek_wielorodzinny 865 KB 241